Kiedy spawa się w osłonie argonu, a kiedy w CO2?

Podczas spawania wykorzystuje się dwa typy gazów: gazy palne oraz gazy osłonowe. Pierwsze z nich stosowane są w lutowaniu, a także służą do podgrzewania elementów. Zalicza się do nich m.in. acetylen lub propan. Gazy osłonowe mają za zadanie chronić obszar spawania przed czynnikami zewnętrznymi. Mają one również wpływ na sam proces spawania oraz jakość spoiny. Gazy osłonowe zabezpieczają obszar przed zawartymi w atmosferze gazami: azotem, tlenem i parą wodną, przez co proces spawania jest stabilniejszy, szybszy i o mniejszym rozprysku, a spoina lepiej się formuje, jest bardziej błyszcząca i przybiera regularny kształt. Do gazów osłonowych zalicza się głównie argon i dwutlenek węgla, a także tlen, hel czy wodór. Przyjrzyjmy się dwóm z nich: argonowi i CO2.

Spawanie w osłonie argonu

Argon zalicza się do gazów obojętnych, co oznacza, że nie wchodzi on w reakcję z płynnym metalem. Ta właściwość sprawia, że używa się go do spawania metali podatnych na działanie tlenu lub azotu. Argon używany jest do spawania stali aluminiowych, kwasoodpornych i tytanu oraz innych metali z wyjątkiem stali węglowych przy użyciu metody TIG lub MIG. Spawanie w osłonie argonowej pozwala na uzyskanie czystej spoiny o dobrych właściwościach mechanicznych przy ograniczeniu ilości rozprysków. Dzięki wysokiej jonizacji w łuku możliwe jest uzyskanie wąskiej spoiny przy głębokim wtopieniu, a sam proces jest bardzo stabilny i wydajny. Dodatkowo urządzenia wykorzystujące argon są o wiele tańsze w utrzymaniu, niż te wykorzystujące CO2.

Spawanie w osłonie dwutlenku węgla

CO2 jest gazem aktywnym i podczas spawania pod jego osłoną wchodzi on w reakcję chemiczną ze spawanym metalem. Używa się go głównie przy spawaniu stali czarnych i służy do spawania metodą MAG. Podczas spawania dwutlenek węgla chłodzi uchwyt spawalniczy i chroni go przed przegrzaniem. Sprzyja on jednak powstawaniu dużej ilości dymów, pyłów spawalniczych i odprysków metali oraz powoduje tzw. zamarzanie reduktora podczas spawania. Utrudnia to więc spawanie w pozycjach wymuszonych oraz stwarza konieczność użycia podgrzewacza gazu. Spoina powstała w wyniku spawania pod osłoną CO2 ma gorsze właściwości mechaniczne, lecz sam proces jest o wiele tańszy.

Mieszanina argonu i CO2

Możliwe jest również stosowanie kombinacji argonu i dwutlenku węgla. Najczęściej stosowana mieszanina ma proporcje 80% argonu i 20% CO2 oraz wykorzystywana jest do spawania metodą typu MAG. Dzięki takiej kombinacji zmniejsza się odpryski metali, powstawanie dymów i pyłów spawalniczych oraz chłodzi się uchwyt uzyskując jednocześnie dobre wtopienie. Dobór odpowiedniego gazu osłonowego zależy przede wszystkim od spawanego materiału, wybranej metody spawania oraz jakości spoiwa i stabilności procesu, jakie chcemy uzyskać.